هميشه
وقتي مي‌رم كه رفته باشم,
وقتي مي‌رم كه با خودم تنها باشم,
وقتي مي‌شينم رو نيمكت پارك
و
به مردم نگاه مي كنم,
وقتي چشام پرنده‌ها رو دنبال مي‌كنه,
وقتي ديگه به هيج‌چي فكر نمي‌كنم,
به خودم مي‌گم
:اين آرامش لعنتي‌اي كه الان دارم
مي‌ارزه
به اندازه قرن‌ها زندگي.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر